کتاب مقدس همراه با کشیش سپهر
همراه با: کشیش جلیل سپهر
کلام خدا در اول پطرس ۵ : ۷ میگوید : و تمام اندیشه خود را به وی وا گذارید زیرا که او برای شما فکر میکند. این به این معنا نیست که همه چیز را به دستان خدا سپرده ایم و حال دست روی دست بگذاریم و هیچکاری نکنیم چون خدا برای ما فکر میکند. سپردن به خدا به معنای سپردن بدون حرکت نیست. این آیه به چه معناست؟ آیا به این معناست که ما اصلا نباید فکر کنیم و همه چیز را به خدا بسپاریم و خدا برای ما فکر خواهد کرد؟ امروز خداوند به ما میگوید : تو حرکت کن و من برای تو فکر میکنم. من طرحی دارم. اما این طرح بدون حرکت تو اجرا نخواهد شد. در برنامه دوم در این باره صحبت میکنیم که ، زندگی واقعی ما در فاصله بین کاچی و حلوا درست کردن مردم برای ما است و در اینجاست که ما باید تغذیه شویم و باید خودمان آشپزی را یاد بگیریم تا بتوانیم خودمان برای خودمان غذا بپزیم. تغذیههایی که مردم برای ما آماده میکنند، از نظر فیزیکی یا فکری یا روحی یا فرهنگی یا هر چیز دیگر وابسته به سلیقه و سنت و عادت آنهاست. در برنامه سوم در این باره صحبت میکنیم که ، کلمه از ما گذشته یا از ما دیگر بعید است کلمه جالبی است. کلمه ایست که انگار با لذت آنرا بیان میکنیم و به این ترتیب مسئولیت را از روی دوش خود بر میداریم. این در حالیست که نمیدانیم در این کلمه چه بار منفی ای نهفته است. در برنامه چهارم در این باره صحبت میکنیم که ، حکیمی بر روی شنهای ساحل یک خط بلند کشید و به پسر گفت این خط را کوتاه کن. پسر انتهای خط را پاک کرده و خط را کوتاه کرد. حکیم گفت مادامی که تو برای کوتاه کردن خط من آنرا پاک میکنی برای حکمت آماده نیستی. چون نگاه تو برای کوتاه کردن این خط نگاه تهاجمی است در حالی که حکمت این است که تو در مقابل خطی که من کشیده ام یک خط بزرگتر بکشی تا خط من در مقابل خط تو کوچکتر دیده شود.
