نویسنده: بِرک پارسونز

من هرگز نشنیده‌ام که یک مسیحی بگوید، به حاکمیت خدا باور ندارد. اما بارها از کسانی که ادعای مسیحی بودن دارند، تعریفی برای توضیح حاکمیت خدا شنیده‌ام که در نهایت انسان را بر خدا حاکم می‌کند؛ دیدگاهی که در آن انسان بزرگ و خدا کوچک دیده می‌شود. مردم می‌گویند: ”من می‌دانم که خدا حاکم است، اما…“ حقیقتاً، بسیاری از مسیحیان معتقد نیستند که خدا حاکم است. و اگر باور نداشته باشیم که خدا حاکم است، در واقع باور نداریم که خدا خداست. با این حال، مشکل بسیار عمیق‌تر از این است.

بسیاری از مسیحیان که ادعا می‌کنند خدا بر همه چیز حاکمیت دارد، به نوعی از حاکمیت اعتقاد دارند که بیشتر شبیه جبرگرایی اسلامی است تا خداباوری کتاب مقدس، نوعی نیهیلیسم خداباورانه که معتقد است هیچ کاری که ما انجام می‌دهیم واقعاً مهم نیست – اینکه خدا حاکم است و ما فقط هستیم. عروسک‌های خیمه شب‌بازی، این آموزه‌ی کتاب مقدس در مورد حاکمیت خدا نیست. خداوند در کلام خود آشکار می‌سازد که او واقعاً بر همه چیز مسلط است، او تمامی اموری را که اتفاق می‌افتد از پیش تعیین کرده است، اما او طراح و باعث گناه نیست (اشعیا ۴۶: ۱۰؛ یعقوب ۱: ۱۳؛ اعتادنامه‌ی وست‌مینستر ۳: ۱). کلام خداوند این موضوع را آشکار می‌کند که با وجود حاکمیت خدا بر همه چیز، ما به خاطر اعمال خود مقصر و مسئول هستیم (اعمال رسولان ۲: ۲۳). همچنین او که علت اصلی است، از علل ثانویه – مانند ما – برای رسیدن به اهداف نهایی خود استفاده می‌کند (امثال۳۳: ۱۶؛ یوحنا ۱۹: ۱۱). او عاقبت همه چیز، و ابزار لازم برای به سرانجام رسیدن آن اهداف را مقرر کرده است (اعمال رسولان ۴: ۲۷- ۲۸).

وقتی صحبت از پرستش خداوند می‌شود، بسیاری از مسیحیان فکر می‌کنند که واقعاً مهم نیست که ما چه می‌کنیم یا چگونه آن را انجام می‌دهیم، آنها بر این باور هستند که خدای قادر ما می‌تواند از هر ابزاری برای انجام اهداف نهایی خود استفاده کند. اما این دیدگاه نمی‌تواند استفاده‌ از ابزارهایی که خدا به ما نداده است را توجیه کند. همچنین بسیاری از مسیحیان و کلیساها معتقدند که می‌شود از هر ابزاری که هوشمندانه ابداع شود برای رسیدن به اهداف مورد نظر خود استفاده کرد.

اگر واقعاً معتقدیم که خدا حاکم است، باید به ابزارهایی که او برای رسیدن به اهداف مورد نظرش تعیین نموده اعتماد کنیم. ما به ابزاری که خداوند برای تغذیه‌ی روحانی و رشد ما در فیض تعیین نموده، ابزارهای معمولی فیض می‌گوییم، یعنی کلام خدا، دعا، آیین‌های تعمید و شام خداوند، و به همراه همه‌ی آنها انضباط کلیسایی و رسیدگی روحانی، این ابزار توسط خدا تعیین شده‌اند، توسط روح‌القدس قدرت می‌یابند، و ما را به سوی مسیح هدایت می‌کنند، ما را در اتحادمان با مسیح رشد داده و تغذیه می‌کنند، در حالی که ما در اهداف عالی و حاکمانه‌ی خدای خود و در تثلیث مقدس آرامی می‌یابیم.

این مقاله در مجله تیبل‌‌تاک و همچنین وبسایت لیگونیر منتشر شده است.